Een week vol feesten

Op vrijdag 30 oktober was het bij ons thuis, in ons gastgezin groot feest. De naming ceremony van ons babyzusje! Al van woensdagavond begonnen de voorbereidingen en was het heel druk in huis. Grote takken hout werden binnen gebracht, potten en pannen van de buren werden in huis gehaald en de kinderkamer werd in orde gebracht. Donderdag was opeens heel de familie in huis, allemaal dames die kwamen helpen om het huis in orde te brengen en eten te koken. Donderdag na het werk zaten ze op de binnenkoer met minstens 20 vrouwen in grote potten te roeren. Ook stond er een geit vastgebonden, die geslacht zou worden. Gezellig, heel de familie bleef slapen en wij mochten voor kinderopvang zorgen. Vrijdagochtend vanaf 4u was iedereen al druk in de weer met eten koken en poetsen. Vanaf 7u begon iedereen zich klaar te maken want om 8u zou het gaan beginnen. De mannen verzamelden in de living en de vrouwen in de kinderkamer. De mannen gingen bidden en bedachten drie namen die de vader daarna tegen de vrouwen kwam zeggen. De moeder mocht dan één naam uitkiezen en dat is Melhan (uitgesproken als milhan) geworden. En de traditionele naam is Wumpini (‘godsgeschenk’). Na de ceremony kreeg iedereen een goodiebag met daarin een isomobakje met rijst en een ei, een lepel en serviet en een blikje fruitsap. Daarna zou het feest doorgaan tot de middag. Wij zijn om half 10 doorgegaan om naar ons werk te vertrekken.

Vrijdagavond was het nog groter feest want mama en zus kwamen aan in Tamale! Vol spanning stonden we hen op te wachten aan het busstation en het was echt een blij weerzien. Zaterdag hebben we hen Tamale laten zien en veel bijgebabbeld.

Zondagochtend zijn we met z’n allen met Priscilla (Tim’s collega) naar haar kerk gegaan. Het was echt een kerk waarin er superveel gospelachtig gezongen werd. Tijdens de collecte ging iedereen al dansend en zingend geld in het mandje steken. Het was echt mooi om te zien hoe gelovig sommige mensen zijn. Na de mis zijn we doorgegaan naar een trouwfeest bij het neefje van onze familie en de gastbroer van één van de andere vrijwilligers. Toen we aankwamen was het feest precies al gedaan dus zijn we uit beleefdheid even blijven zitten. Om 16u zijn we terug gegaan naar het huis en daar werden we dadelijk meegenomen in een pick-up om naar de ‘receptie’ te gaan. De blanken mochten in de auto zitten en de Ghanese dames zaten achterin de pick-up. Bij een klein hotelletje stonden verschillende tenten waar heel veel mensen onder zaten en in het midden lag de rode loper. De receptie bestond uit een kleine comedyshow waarbij er telkens een man en vrouw uit het publiek werden gehaald die dan samen moesten dansen. De rest van het publiek kwam er dan bij om geld op hun voorhoofd te plakken of over hen uit te gooien. Dit geld ging naar de bruid en bruidegom. Als afsluiter kwam de bekendste lokale zanger zingen. De ‘receptie’ duurde al bij al één uurtje en daarna vertrok iedereen naar huis. Ook wij werden weer met een mooie auto terug gebracht.